Ποιος Σώζει Ποιον;
 
Η κρίση ως επιχειρηματικό μοντέλο σε βάρος της δημοκρατίας και της κοινωνίαςTrme mitPenner kl
 
Μια ταινία των Leslie Franke και Herdolor Lorenz
Διάρκεια: 104 λεπτά

Η ταινία ξεκινάει με εικόνες των αντιφάσεων που διχάζουν την κοινωνία μας. Οι πολιτικοί παριστάνουν τους μαθητευόμενους μάγους με πακέτα διάσωσης δισεκατομμυρίων ευρώ ενώ απλοί άνθρωποι στην καρδιά της Ευρώπης αμείβονται και πάλι με μισθούς πείνας. Πακέτα διάσωσης υπάρχουν, αλλά καμία διάσωση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.
 
Πακέτα διάσωσης σε βάρος των καθημερινών ανθρώπων.
Η ταινία ανατρέχει στο παρελθόν: Η αρχή αυτής της εξέλιξης μπορεί να τοποθετηθεί στο 2008, στο πρώτο πακέτο διάσωσης, αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων. Σε κάθε χώρα του δυτικού κόσμου. τεράστια ποσά μεταφέρθηκαν χωρίς κανέναν κοινοβουλευτικό έλεγχο στις πτωχευμένες τράπεζες. Η δημοκρατία μπήκε σε αναστολή. Η ταινία θέτει το ερώτημα: Πως ήταν δυνατόν να επέλθει μια τέτοια καταστροφή; Πως λειτουργούν οι «αγορές» των οποίων η κατάρρευση οδηγεί κοινωνίες σε μαρασμό;
Οι οικονομολόγοι λένε ότι η διάσωση των τραπεζών μπορεί να μην ήταν απαραίτητη. Τα κράτη μπορούσαν να ιδρύσουν "καλές τράπεζες" με τα περιουσακά στοιχεία που ήταν απαραίτητα για να λειτουργήσει η πραγματική οικονομία, συμπεριλαμβανομένων και των καταθέσεων. Οι "καλές τραπεζες" θα μπορούσαν ομαλά να αναλάβουν τον πυρήνα των λειτουργιών του τραπεζικού συστήματος. Αντί για αυτό, τα κράτη φόρτωσαν στους φορολογουμένους μεγάλα πακέτα τοξικών τίτλων μέσω των «κακών τραπεζών». Ο χειρισμός της κρίσης θα ήταν πολύ διαφορετικός αν εκπρόσωποι όλων των μεγάλων τραπεζών δεν κάθονταν το 2008 γύρω από τα υπουργικά συμβούλια.
Η παγκόσμια διάσωση των τραπεζών έχει μοιραία αποτελέσματα. Οικονομικοί γίγαντες «συστημικής σημασίας» ρίζωσαν παντού. Απέκτησαν σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα και έγιναν μεγαλύτεροι και ισχυρότεροι από ποτέ. Τόσο ισχυροί που άρχισαν να στοιχηματίζουν εναντίον των κρατών που βρέθηκαν καταχρεωμένα λόγω των πακέτων διάσωσης των τραπεζών. Οι διασωθέντες στράφηκαν εναντίον των σωτήρων.
 
Τώρα «διασώζονται» κράτη
Αυτό άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο. Τα γυρίσματα της ταινίας μεταφέρονται στην Ελλάδα. Βλέπουμε με τι κόλπα ένας διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος βρίσκει τρόπο να εξαφανίσει μερος του ελληνικού δημόσιου χρέους με τη βοήθεια της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs. Αυτό ήταν και το εισιτήριο εισόδου της Ελλάδας στην νομισματική ένωση. Δώδεκα χρόνια αργότερα, ο ίδιος καλείται να σώσει τη χώρα. Τα πακέτα δισεκατομμυρίων ευρώ, όμως, δεν σώζουν την Ελλάδα, αντ' αυτού σώζουν ξανά τις τράπεζες. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τι βρίσκεται από πίσω;
 
Η ταινία ταξιδεύει στην Ισπανία
Εδώ μαθαίνουμε πώς οι οίκοι αξιολόγησης κατευθύνουν την επιδείνωση της κρίσης του χρέους. Εξαναγκάζουν τα κράτη στα οποία επιτίθενται να εφαρμόσουν μαζικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, με την πρόφαση της μείωσης του χρέους. Στην πραγματικότητα αυτές οι χώρες οδηγούνται στην άβυσσο λόγω αυτών των μέτρων λιτότητας. Και το δημόσιο χρέος αυξάνεται ολοένα και περισσότερο -επίσης γιατί οι μεγάλες εταιρίες και οι πολύ πλούσιοι μετά βίας πληρώνουν φόρους. Ο υπότιτλος της ταινίας "Η κρίση ως επιχειρηματικό μοντέλο" γίνεται ξεκάθαρος βλέποντας το παράδειγμα των ισπανικών εργατικών κατοικιών που πωλούνται λόγω κρίσης ... στην Goldman Sachs.
 
Οι επενδύτικοί τραπεζίτες ως πολιτικοί: Government Sachs
Από την Goldman Sachs προέρχεται ο ένας υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ μετά τον άλλο, καθώς επίσης και ο Επίτροπος Ανταγωνισμού της ΕΕ, ο διοικητής της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας κλπ., κλπ. Ο πρώην υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, Οσκαρ Λαφονταίν, εξηγεί στην κάμερα ότι όταν προσπάθησε να επιβάλει ελέγχους στις ροές κεφαλαίων, ο Αμερικανός υφυπουργός οικονομικών, Λάρι Σάμερς, του είπε λίγο-πολύ: «δεν πιστεύεις στ' αλήθεια ότι θα συμφωνήσουμε μ αυτές τις προτάσεις. Μην ξεχνάς ότι η Wall Street χρηματοδότησε την προεκλογική εκστρατεία του προέδρου Κλίντον».
 
Εναλλακτικές λύσεις είναι απαραίτητες και εφικτές
Γιατί όμως είναι απαραίτητοι οι έλεγχοι στις ροές κεφαλαίων που προσπάθησε να προωθήσει τότε ο Λαφονταίν; Εδώ τα γυρίσματα μεταφέρονται στην Αυστραλία, όπου ο Σατιατζίτ Ντας, ειδικός στα παράγωγα, εξηγεί με απλούς και κατανοητούς όρους τι είναι τα CDS και πως η απαλλαγή τους από κάθε ρυθμιστική υποχρέωση, γονάτισε την παγκόσμια οικονομία.
"Πάντα πίστευα ότι ο χρηματοπιστωτικός τομέας πρέπει να εξυπηρετεί την πραγματική οικονομία. Δυστυχώς όμως στον σύγχρονο κόσμο ο χρηματοπιστωτικός τομέας έχει γίνει τόσο μεγάλος που κυριαρχεί στην πραγματική οικονομία. Αυτή η δυσαναλογία είναι ο πυρήνας πολλών προβλημάτων. Αυτό είναι το σημαντικότερο που πρέπει να αλλάξουμε" λέει ο Ντας.